Menig Peltenaar kijkt er naar uit, op maandagochtend staat er steevast een filmpje van Fons Tuyaerts in de rechterkolom van de Internetgazet, uiteraard in het Pelts dialect. Deze namiddag (en volgende dinsdag trouwens ook nog) gaf Fons een ‘lezing’. Over het dialect en uiteraard ook in het dialect. De zaal in OC De Peel was goed gevuld, met lokaal volk maar ook met uitgewekenen. Er waren er zelfs die met de trein moesten komen, en natuurlijk had die weer serieus vertraging. Een van de trouwste fans van Fons liet zich alvast officieel excuseren, de trip van Lubumbashi was iets te ver.
Eerst gaf Fons een ’theoretische’ benadering van ons dialect. Hoe is het ontstaan en hoe ver reikt ons dialect (hoe zit dä met dä ‘Dommellands’, hoe vêr git dä?). Volgens Fons beschouwen we de dialecten van Achel, Hamont, Budel, Neerpelt, Overpelt, St.-Huibrechts-Lille, Eksel en Kleine-Brogel als ‘dommellands’, en met wat goede wil ook dat van Kaulille. Maar het Pelter bestaat niet, want het verschilt (soms maar een beetje) van gehucht tot gehucht en zelfs van familie tot familie. ‘Ieder dialect is ne mozaïek, oech ’t Pèlter).
Het werd leuk toen Fons afbeeldingen begon te tonen van alledaagse zaken, en de zaal liet zeggen hoe dat in het dialect noemde. En inderdaad, er waren verschillen.
Nog leuker werd het toen Fons een oud Limburgs liedje (uit circa 1960) afspeelde, zeker toen hij het opnieuw afspeelde en de zaal het refrein liet meezingen.
Wij kijken alvast weer uit naar komende maandag, naar de nieuwe bijdrage van Fons. Maar waar dat over zal gaan: dat weet niemand. Of in ’t dialect: ‘Dä wit den düvel’.